|
|
||
| O RANY, BIELANY! 2014 Cykl wycieczek po Bielanach |
|||
| Wycieczka | 4. Bielańskie pole wojskowe | ||
| Data | 8 czerwca 2014 r. | ||
| Trasa | ul. Podleśna - Marymoncka - Dewajtis i powrót lasem na Marymoncką na wysokości "Przy Agorze" | ||
| Prowadzący | Andrzej Buczyński | ||
Spacer po dawnym Bielańskim Polu Wojennym odbył się w dniu 8 czerwca 2014 r. Przewodnik Andrzej Buczyński na wstępie przedstawił jego ogólne dzieje w okresie międzypowstaniowym (1831-1862). Potem, już dogłębniej, przechodząc przez poszczególne miejsca obozowania (tzw. „dalsze” i „bliższe”) opowiadał o kolejnych reformach carskich sił zbrojnych, które na Bielanach odbijały się w kompletowaniu różnych rodzajów wojsk na letnie ćwiczenia, ich przebiegu, wreszcie na codziennych obyczajach i świątecznych tradycjach.
Ważną czasową cezurą w narracji spaceru była kampania wojenna z Turcją (pierwsza po wprowadzeniu powszechnego obowiązku służby wojskowej). Na front wysłano z letniego zgrupowania na Bielanach w 1877 roku pułki 2-ej dywizji grenadierów, które po nastaniu pokoju przeniesiono na stałe w głąb imperium. Aż do początku lat 90. XIX wieku ustaliło to korzystanie latem z Bielańskiego Pola Wojennego głównie przez pułki 7-ej i 8-ej dywizji piechoty. Uczestnicy spaceru poznali stałe dyslokacje w garnizonach Królestwa Polskiego tychże pułków grenadierskich jak i armijnych. Przewodnik przedstawił również anegdoty ściśle wiążące te formacje z Bielanami. Przeważnie źródłami były dla nich relacje z wizyt członków panującej dynastii Romanowych czy głównodowodzących wojskami Warszawskiego Okręgu Wojskowego (zarazem naczelników Królestwa Polskiego), którzy dokonywali różnych przeglądów w wyszkoleniu żołnierzy.
Od 1892 do 1910 roku Bielańskie Pole Wojenne wykorzystywane było latem głównie na zgrupowania 46-ej, 47-ej i 48-ej Rezerwowej Brygady Piechoty. W tym okresie na Bielańskim Polu Wojennym pojawiły się rozmaite inicjatywy kulturalne, ale też wizyty męskiej młodzieży z warszawskich gimnazjów rządowych, której nauczycielami gimnastyki byli młodzi oficerowi właśnie tychże rezerwowych pułków piechoty. Intensywnie rozbudowywane było stałe i tymczasowe zaplecze gospodarcze, socjalne i szkoleniowe. Dużą uwagę podczas spaceru położono na dokładne usytuowanie i opis dwóch obozowych cerkwi: konsekrowanej w 1895 roku cerkwi 192-go Drohiczyńskiego Rezerwowego Pułku Piechoty i konsekrowanej w 1899 roku cerkwi 48-ej rezerwowej brygady piechoty
