W 2007 r. Izabela Koba, dziennikarka „Tygodnika Ciechanowskiego” pisała o siedmiu budynkach koszarowych w Pułtusku, pochodzących z przełomu XIX i XX w., które popadały w całkowitą ruinę, pozbawione iluzorycznej chociażby ochrony.

Chodziło o obszar przy Alei Wojska Polskiego (przy drodze Pułtusk-Ciechanów) i Alei Tysiąclecia. Powierzchnia terenu wynosi 6,6 ha, jest wpisana w rejestr zabytków województwa mazowieckiego. Koszary zbudowali Rosjanie dla 31 Aleksopolskiego pułku piechoty, 8 baterii artylerii polowej oraz jej dowództwa. Powstały w latach 1880 – 1890. W latach 1910 – 1914 stacjonował tu 7 pułk piechoty, który stąd wyruszał na front I wojny światowej. Po odzyskaniu niepodległości, budowle znalazły się w rękach Wojska Polskiego. W koszarach od marca 1921 r. stacjonował 13 Pułk Piechoty. Pod nadzorem ppłk. Jana Zientarskiego-Lizińskiego, dowodzącego jednostką od 9.09.1929 r., kompleks carskich koszar został uporządkowany. Teren został zdrenowany, wzdłuż brukowanych ulic posadzono dekoracyjne drzewa. Wybudowane zostało ogrodzenie z okazałą bramą wjazdową, studnia z hydrofornią i wieżą ciśnień, klub oficerski i podoficerski, a nawet ogródek jordanowski dla dzieci.

W kasynie do 1939 r. organizowano regularne spotkania i zabawy dla inteligencji i ziemiaństwa. Miały miejsce projekcje filmowe dla wojska i cywilów, koncertowała orkiestra pułkowa, działała biblioteka. W 1923 r. na terenie koszar stanął pomnik poświęcony poległym żołnierzom 13 Pułku. W 1930 r. w koszarach gościł prezydent RP Ignacy Mościcki. Dzieje 13 Pułku Piechoty w Pułtusku badają historycy z Pułtuskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego. W latach 1945 – 2001 stacjonował tu 1. Pułtuski batalion saperów 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej. Wojsko opuściło teren w 2001 r. Do 2005 r. koszary stały puste z powodu braku kupca, zaś po drugiej stronie Alei Wojska Polskiego dawne koszary

oficerskie przekształciły się w zaniedbane domy komunalne i są po dziś dzień zamieszkałe. Jeden z koszarowców należy do Wyższej Szkoły Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora. W 2005 r. koszary zostały kupione od Agencji Mienia Wojskowego przez przedsiębiorcę z Żyrardowa. Na zdjęciach z 2001 r. widoczne są zabytki w dobrym stanie technicznym, przystrzyżona trawa, alejki z drzewami i garaże. Mimo przeprowadzanych przez powiatowy inspektorat nadzoru budowlanego kontroli, na których nie stawiał się właściciel, postępowała dewastacja zabytków. Stan obiektów po 2005 r. był fatalny – w oknach straszyły wybite szyby, niegdyś parkowe alejki spacerowe zarosły, w elewacjach poluzowały się cegły, zaś gruz po rozbiórce obiektów po prostu składowano w stosy. Właściciel zaczął rozbierać obiekty w sąsiedztwie budowli zabytkowych. Teren nie został ogrodzony, a pokruszone elewacje w żaden sposób nie zostały zabezpieczone. Tymczasem wchodziły tam swobodnie dzieci oraz miłośnicy napojów wysokoprocentowych. W takiej sytuacji została zawiadomiona prokuratura. W Pułtusku zawiązał się nawet Społeczny Komitet Ratowania Budynków Koszar, który odbył spotkanie ze starostą pułtuskim w tej sprawie 19.05.2011 r.